เมื่อเอ่ยถึงหลวงปู่เนียม ผู้คนทั้งหลายจะต้องเรียกชื่อท่านควบกับชื่อวัดไปด้วย ท่านเป็นพระเกจิอาจารย์ระดับต้น ๆ ของไทย เชี่ยวชาญด้านผู้เชี่ยวชาญทางคันถธุระ วิปัสสนาธุระ เป็นอย่างมาก เมื่อครบบวช ประมาณ.๒๓๙๒ แล้วท่านก็เข้ามาอยู่ในกรุงเทพ เพื่อศึกษาพระธรรมวินัย มูลกัจจายนสูตร วิปัสสนา และเวทย์มนต์คาถาจากพระเถรานุเถระสำนักต่างๆ ซึ่งไม่ทราบแน่ชัดว่าท่านมาพำนักอยู่วัดใดและเป็นศิษย์สำนักใดแน่ บ้างก็ว่าท่านมาอยู่ที่วัดพระพิเรนทร์ บ้างก็ว่าวัดโพธิ์ วัดทองธรรมชาติ และวัดระฆังโฆสิตาราม ในสมัยนั้นเมื่อกล่าวถึงพระคณาจารย์ที่เชี่ยวชาญในเรื่องของวิปัสสนาธุระแล้ว ต้องยกให้ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) หลวงปู่ช่วง วัดรังสี หลวงปู่คำ วัดอัมรินทร์ // ท่านสร้างพระเครื่อง รวมทั้งเครื่องรางของขลัง ส่วนใหญ่ เป็นตะกั่วน้ำนมผสมแร่ๆๆ บางองค์แก่ออกไปทางเงิน อย่างพระพิมพ์ของท่าน ..ส่วนตะกรุดออกตะกั่วสนิมแดงครับดอกนี้ เพราะท่านไม่ได้ตั้งใจให้แข็งเหมือนเนื้อพระของท่าน ง่ายแก่การลงถม อักขระเลขยันต์ต่าง ๆๆ ส่วนใหญ่ตะกรุดของท่านจะมีขนาดใหญ่ ดอกนี้ยาว 4 นิ้ว ลงพระเจ้า ๑๖ พระองค์ เชือกคาดก็มีลงรักแดงเอาไว้... //